ανέμπληστος

-η, -ο (Α ἀνέμπληστος, -ον) [εμπίμπλημι]

νεοελλ.

1. αυτός που δεν χορταίνει, ο άπληστος

2. εκείνος που δεν είναι δυνατόν να γεμίσει με κάτι

αρχ.

φρ. «ἀνέμπληστον θέαμα» — θέαμα που δεν χορταίνει να το βλέπει κανείς.